U vremenu u kojem se javni prostor često pretvara u poligon za lične interese, rijetki su oni čiji angažman ostaje dosljedan ideji služenja zajednici. Među njima, ime Mirsada Džudževića zauzima posebno mjesto, ne zbog glasne retorike, već zbog trajnosti doprinosa i jasnoće vrijednosti koje zastupa.
Rođen 1969. godine u Rožajama, gdje je završio osnovno i srednje obrazovanje, Džudžević pripada generaciji ljudi koji su sazrijevali zajedno sa složenim društvenim promjenama. Već rani profesionalni put pokazuje njegovu spremnost da preuzme odgovornost i da funkciju razumije kao obavezu, a ne kao privilegiju. Karijeru započinje u privredi, gdje se profilisao kao ozbiljan i pouzdan rukovodilac, što će kasnije biti prepoznato i u njegovom radu u javnom sektoru.
Tokom godina obavljao je niz odgovornih funkcija od rukovodećih pozicija u privrednim društvima, preko upravljanja ključnim opštinskim i državnim sistemima, do članstva i rukovođenja upravnim odborima značajnih institucija. Bio je direktor Direkcije za izgradnju i investicije Opštine Rožaje, menadžer Opštine Rožaje, predsjednik Odbora direktora Pošte Crne Gore, a zatim i Odbora direktora CEDIS-a. Učestvovao je i u radu upravnih odbora ViK-a Rožaje i Održavanja željezničkih voznih sredstava AD Podgorica. Ipak, ono što povezuje sve ove uloge nije hijerarhija, već odnos prema ljudima – spremnost da sasluša, pomogne i reaguje, bez obzira na to ko mu se obraća.
Njegov društveno-politički angažman neraskidivo je vezan za afirmaciju bošnjačkog nacionalnog identiteta u Crnoj Gori. Kao jedan od osnivača Bošnjačke stranke i jedan od bliskih saradnika njenog lidera, rahmetli Rafeta Husovića, Džudžević je učestvovao u formiranju političke platforme kroz koju su Bošnjaci dobili jasniji glas u institucionalnom životu države. Obavljao je funkciju direktora Bošnjačke stranke, predsjednika Izvršnog odbora Bošnjačkog vijeća u Crnoj Gori, a potom i predsjednika Bošnjačkog vijeća.
Njegov doprinos jačanju nacionalnog identiteta nije bio deklarativan, već suštinski. Identitet je isticao bez osjećaja inferiornosti i bez potrebe da se potvrđuje kroz sukob. U vremenu kada je instrumentalizacija nacionalnih osjećanja postala česta pojava, Džudžević je ostao dosljedan stavu da se vlastiti identitet čuva znanjem, kulturom i dostojanstvom. Upravo takav pristup svrstava ga među rijetke društveno-političke radnike koji nisu dozvolili da nacionalna ili politička pripadnost postane kriterijum ljudske vrijednosti.
Jedan od najznačajnijih doprinosa njegovog javnog rada jeste inicijativa za osnivanje prve bošnjačke biblioteke u Crnoj Gori. Taj čin predstavlja snažnu poruku o važnosti pisane riječi u očuvanju identiteta jednog naroda. Biblioteka, kao prostor pamćenja i znanja, postala je simbol kontinuiteta bošnjačke kulture i jezika, ali i dokaz da se dugoročna borba za identitet vodi izvan dnevne politike. Time je ostavljen trag koji nadilazi mandat, funkciju i politički trenutak.
Posebno se izdvaja i njegovo djelovanje u oblasti ljudskih i manjinskih prava, kroz učešće u brojnim projektima i inicijativama. Njegovo razumijevanje tih tema nikada nije bilo teorijsko – već proisteklo iz uvjerenja da stabilno društvo može postojati samo ako su prava svakog pojedinca jednako poštovana.
Karakter Mirsada Džudževića najčešće se opisuje kao čvrst, pouzdan i dosljedan. Čovjek od riječi, koji svoj stav ne mijenja u zavisnosti od političkih okolnosti. Njegov autoritet ne proizlazi iz nametanja, već iz povjerenja koje gradi godinama. U svijetu u kojem je principijelnost postala rijetkost, takav pristup djeluje gotovo nenametljivo ali upravo zato i ostavlja najdublji trag.
Na kraju, ova priča nije samo biografski zapis o jednom javnom akteru. Ona je podsjetnik da politika može biti prostor odgovornosti, a identitet izvor snage, a ne podjela.
Doprinos Mirsada Džudževića ostaje zapisan ne samo u institucijama koje je vodio, već u kolektivnom pamćenju zajednice kojoj je služio tiho, istrajno i bez potrebe za velikim riječima.
